Alles over regenmeters

Een regenmeter is een meteorologisch instrument dat ons een metrische meting geeft van de regen of neerslag die op een bepaald punt en in een specifieke tijdruimte valt. Hiermee gaan we de regen of gevallen sneeuw meten, en we gaan deze meting doen in mm of l / m2 .

De regenmeter is een eenvoudig instrument om te bouwen, vooral de totaliserende versie ervan, en daarom is het een van de oudste meteorologische instrumenten en dankzij dit stelt het ons in staat langere regenreeksen te hebben, die in Europa beginnen tussen de XV en XVI eeuw.

De constructie is gebaseerd op een cilinder of kegel, gemaakt van plastic of metaal, met een specifiek openingsoppervlak, een interne tank en een meetschaal in mm of l / m2, gedrukt op de zijkant van de instrumenten of op een extern teststuk dat we zullen gebruiken om de metingen te doen. Deze meetschaal aanwezig in de regenmeter of in het preparaat gaat altijd in relatie tot het openings- of opvangoppervlak.

Er zijn verschillende modellen regenmeters, afhankelijk van hun ontwerp en functionaliteit . Het eerste verschil dat we moeten maken tussen analoge regenmeters en digitale regenmeters. Ten tweede laten we onderscheid maken tussen bakken modellen en modellen, variërend ons meten neerslagintensiteit.

Analoge regenmeters of totalisatoren hebben een eenvoudigere constructie, hetzij in de vorm van een kegel of cilinder , die de neerslag direct opvangen en binnen opslaan. Ze verschillen in hun inzamelcapaciteit en ook in hun ontwerp en fabricagemateriaal.

De eenvoudigste regenmeters zijn gemaakt van plastic , hebben een conische vorm en hebben een capaciteit tussen 40 en 70 mm . Ze worden meestal genageld op de grond, op een paal of in een pot geplaatst. Ze zijn voor huishoudelijk gebruik.

Totalisatormodellen met hoge capaciteit danken hun ontwerp aan Prof Hellmann . . Ze zijn gemaakt van metaal, ofwel roestvrij staal, aluminium of zink. Ze zijn cilindrisch van vorm en bestaan uit een bovenste opvanggedeelte, een trechter en een onderste gedeelte of tank. Ze hebben een capaciteit tussen 100 en 220 mm , ze worden normaal gesproken op een mast op een hoogte van 1,5 m en op een zo duidelijk mogelijke plaats geplaatst. Het is een officieel instrument voor meteorologische observatoria .

In deze regenmeters wordt de neerslagmeting uitgevoerd met een externe reageerbuis , die wordt toegediend met de regenmeter. Met dit exemplaar hebben we een regenresolutie tussen 0,1 en 1 mm, in een meetcapaciteit tussen 10 en 25 mm, afhankelijk van het model. Dus als we een neerslag van meer dan 10 mm registreren, zullen we de meting meerdere keren moeten uitvoeren, waarbij het water van de regenmetertank naar de reageerbuis wordt overgebracht.

Met digitale regenmeters kunnen we de totale neerslag meten en tegelijkertijd ook de intensiteit van de neerslag . Dan. deze gegevens worden weergegeven op een scherm of geëxporteerd naar een extern apparaat, zoals een pc. Het kunnen regenmeters zijn die zijn gekoppeld aan automatische weerstations of instrumenten die afzonderlijk zijn geïnstalleerd en elektrisch of draadloos zijn verbonden met een centraal station.

Deze regenmeters zijn gebaseerd op een intern tuimelaarsysteem. Regen komt de regenmeter binnen via het openings- of verzamelgebied, op dezelfde manier als conventioneel regenwater, gaat de opgevangen regen door een trechter en bereikt het het tuimelsysteem. Het valt op de rockers totdat de dump plaatsvindt, elke dump komt overeen met een neerslagrecord, normaal 0,2 mm. De dump wordt elektrisch verzonden als een signaal en wordt geregistreerd in het centrale opslagsysteem. De frequentie van stortplaatsen geeft ons de intensiteit van de neerslag, uitgedrukt in mm / h. De regenmeter wordt automatisch geleegd en gaat onderaan verder. In dit geval hoopt de regen zich niet op, het wordt alleen geregistreerd.

Een basisaanbeveling voor dit type regenmeter is een perfect vlakke of vlakke installatie. Als de regenmeter onder een hoek wordt geïnstalleerd, werkt het tuimelaarsysteem niet goed. Een ander belangrijk punt is om te voorkomen dat lucht de regenmeter doet trillen, om dit te voorkomen zullen we spankabels installeren in alle automatische stations die zijn geïnstalleerd op masten van meer dan 2 meter hoog.

Voor het meten van de intensiteit van neerslag blijven we een meteorologisch instrument gebruiken dat we als juweel kunnen beschouwen. Het is de regenmeter , die het ontwerp van Dr. Ramón Jardí volgt . Op het eerste gezicht lijkt het misschien een traditionele regenmeter, maar binnenin zit een mechanisme dat de opgevangen neerslag en de snelheid waarmee het valt, vertaalt in een mechanisch systeem dat eindigt op een grafische weergave op grafiekpapier van die intensiteit. Het is een instrument dat zich in officiële meteorologische observatoria bevindt.

Een speciaal geval van neerslag is sneeuw , sneeuwmeting is ingewikkeld, maar er zijn efficiënte oplossingen om sneeuw in vloeistof om te zetten en te kunnen meten. In analoge regenmeters is de meest efficiënte oplossing om een bekende en exacte hoeveelheid of volume heet water in de regenmeter te gieten , om de sneeuw erin te smelten en zo de meting in vloeibare vorm te kunnen uitvoeren. Dan zullen we af moeten trekken van het totaal, het volume toegevoegd warm water als extra.

In digitale regenmeters is de oplossing eenvoudiger, omdat een grote verscheidenheid aan modellen en merken verwarming in het regenmeetsysteem opnemen, zodat de sneeuw smelt terwijl deze valt en verandert in water, dat vervolgens naar de rockers ..

Ten slotte moeten we waarschuwen voor het onderhoud van de regenmeters. Een essentiële zorg om bederf te voorkomen en de goede werking ervan te controleren. Zo is het in digitale regenmeters meestal gebruikelijk om na een paar jaar of met te hoge regenintensiteiten te kalibreren , dus het zal altijd handig zijn om een analoge regenmeter als metgezel te hebben om de verzamelde gegevens te verifiëren .

Andere externe factoren, zoals wind , beïnvloeden ook de hoeveelheid opgevangen neerslag, zowel in analoge als digitale modellen.